ശിവനന്ദ........: മാപ്പില്ലെന്നറിയാം...

2018, ഫെബ്രുവരി 25, ഞായറാഴ്‌ച

മാപ്പില്ലെന്നറിയാം...

പോസ്റ്റ് ചെയ്തത് Sivananda ല്‍ 9:41 PM

ഒരുപിടി ചോറിനായി പിടഞ്ഞുമരിച്ച

വാക്കുകള്‍...!

ഉലയിലുരുക്കിത്തെളിച്ച്

മൂര്‍ച്ച വരുത്തിയ വാക്കുകള്‍...

ക്ഷമ ചോദിയ്ക്കാനുള്ള അവസാനത്തെ

അവസരവും സ്വയം കളഞ്ഞവര്‍ക്കായി

ഒടുക്കം വാക്കുകള്‍...

പറഞ്ഞു പറഞ്ഞ്

നിറം കെടുന്ന വാക്കുകള്‍...

വക്കും മൂലയും തേഞ്ഞ്

വികൃതമാകുന്ന വാക്കുകള്‍...

പിന്നെപ്പിന്നെ കാണാതെ -

പോകുന്ന വാക്കുകള്‍...

ഓടിയൊളിയ്ക്കുന്ന വാക്കുകള്‍...

വില കെടുന്ന വാക്കുകള്‍...

ഒടുക്കം മാഞ്ഞു മാഞ്ഞ്

ഇല്ലാതെയാകുന്ന വാക്കുകള്‍...

ഒടുക്കം ഞാനും

വിലയില്ലാത്തൊരു വാക്കില്‍

നിന്നെ തല്ലിക്കൊന്നിട്ടു...

ഇനി നിനക്കുദകക്രിയയ്ക്കായൊരു

വാക്ക്... സോദരാ ... ' മാപ്പ് ' ...

7 അഭിപ്രായ(ങ്ങള്‍):

Sureshkumar Punjhayil പറഞ്ഞു...: Prasakthiyillaatha vaakkukal ...!
.
Manoharam, Ashamsakal...!!!; 2018, ഫെബ്രുവരി 26 4:15 AM
Sivananda പറഞ്ഞു...: എല്ലാവരും കണ്ണീര്‍ പൊഴിയ്ക്കുന്നു. സമയം പോലെ നമ്മളും.. അല്ലാതെന്ത്... തികച്ചും അപ്രസക്തം സുരേഷ് ..; 2018, ഫെബ്രുവരി 26 4:16 AM
nandu പറഞ്ഞു...: Oru jeevante thudippu illaathaakkunnavar athu kodukkaan kazhiyillennu aalichikunnilla; 2018, ഫെബ്രുവരി 26 5:42 AM
Sivananda പറഞ്ഞു...: അതെ നന്ദു.. ശരിയാണ്..; 2018, ഫെബ്രുവരി 26 5:44 AM
മഹേഷ് മേനോൻ പറഞ്ഞു...: വയലാർ എഴുതിയപോലെ.....

"പച്ചപ്രാണനിൽ കൂരമ്പേറ്റൊരാ
കൊച്ചോമൽക്കിളി വീണല്ലോ
മണ്ണിൽവീണു പിടക്കുകയാണത്
മണ്ണിൽവീണ് പിടക്കുകയാണത്...."

മനസ്സാക്ഷി നഷ്ടപെട്ടവരോട് 'മാ നിഷാദ' എന്നുപറയാൻ ഒരാൾപോലുമുണ്ടായില്ലെന്ന് ആലോചിക്കുമ്പോൾ നടുക്കം വിട്ടുമാറുന്നില്ല. !; 2018, മാർച്ച് 5 1:22 AM
Sivananda പറഞ്ഞു...: ശരിയാണ് മഹി.. :(; 2018, മാർച്ച് 5 4:49 AM
സജീവ്‌ പറഞ്ഞു...: ഇനി നിനക്കുദകക്രിയയ്ക്കായൊരു :(; 2018, മേയ് 28 3:05 AM

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ

എന്നെപ്പറ്റി ..

ഈറൻ നിലാവിൻറെ സ്വപ്നം പകുത്ത വെറുമൊരു സാധാരണക്കാരി . എറണാകുളം ജില്ലയിലെ മനോഹരമായൊരു കൊച്ചു ഗ്രാമത്തിൽ , ഒരുപാട് അക്ഷരക്കൂട്ടങ്ങളുടെ നടുവിൽ ജനിച്ച് ,എന്നും വാഗ്ദേവതയെ ധ്യാനിച്ച് വളർന്ന് , കലയുടേയും സാഹിത്യത്തിൻറെയും

ചിറകിലേറിപ്പറന്ന്... ഞാൻ ജീവിതത്തിൻറെ ഏറ്റവും നല്ല നാളുകളിലൂടെ...

അക്ഷരങ്ങളോടൊപ്പം സംഗീതവും നൃത്തവും എൻറെ ജീവിതത്തിൽ നിറമാല ചാർത്തി . ഗസലുകൾ തേന്മഴയായി മനസ്സിൽ പെയ്തലിയുമ്പോൾ....ഓഷോയുടെ വാക്കുകൾ അത്ഭുതമായി പെയ്തു നിറയുമ്പോൾ ...ബുദ്ധവചനങ്ങളിൽ ഞാനൊരു ധ്യാനത്തിലേയ്ക്ക്..സ്വാതന്ത്ര്യസമരസേനാനികളുടെ കുടുംബത്തിൽ പിറന്നത് കൊണ്ടോ വിപ്ലവ കഥകൾ കേട്ട് വളർന്നത് കൊണ്ടോ എന്തോ എൻറെ ഞരമ്പുകളിൽ രക്തത്തോടൊപ്പം ഒരു ചെറു കനലും ഒഴുകി നടന്നു. അച്ഛൻറെ ശൌര്യവും , അമ്മയുടെ സ്നേഹവും എന്നിൽ പുനർജ്ജനിച്ചത് കൊണ്ടാവാം , മനസ്സിലും വാക്കുകൾക്കുള്ളിലും , എരിയുന്നൊരു കനലും , തഴുകാനൊരു തൂവലും സൂക്ഷിച്ചു ഞാനെപ്പോഴും.. സാഹചര്യങ്ങൾ എന്നുമെന്നെ ശത്രുവായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. പക്ഷെ പ്രകൃതി എനിയ്ക്ക് വേണ്ടി സാഹചര്യങ്ങളോട് എന്നും പൊരുതിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. കുട്ടിക്കാലം മുതൽ ഞാൻ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ കളങ്കമില്ലാത്ത സൗഹൃദങ്ങൾ , ഗ്രാമീണശാന്തി , പിന്നീട് കാലം വരുത്തിവച്ച അശാന്തികൾ....ഇതെല്ലാം എൻറെ കഥാമനസ്സിന് അസംസ്കൃത വസ്തുക്കളായി . ഭാഷയോ ശൈലിയോ കൃത്രിമ ഗൗരവമോ ഞാൻ കടമെടുത്തില്ല. ഒരേസമയം എൻറെ ചിന്തകളിൽ വന്ന ലാളിത്യവും മൂർച്ചയും സത്യസന്ധമായി ഞാനെൻറെ കഥകളിലും പകർത്തി . കഥകളിലൂടെ ഞാൻ തീർത്ത സമാന്തര ലോകം എന്നെ കൈ പിടിച്ചുയർത്തുക തന്നെ ചെയ്തു.

സമൂഹത്തിന് നേരെ കണ്ണാടി പിടിച്ച് തന്ന് എന്നെ വളർത്തിയ എൻറെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും , പിന്നെ എന്നെ സ്നേഹിയ്ക്കുന്നവർക്കും വേണ്ടി ഈ അക്ഷരപ്പൊട്ടുകൾ..........വായനാശൈശവത്തിൻറെ തീർത്താൽ തീരാത്ത ബാലാരിഷ്ടതകളിൽപ്പെട്ട് നട്ടം തിരിയുന്ന ഈ അക്ഷരപ്പൊട്ടുകൾ സ്നേഹത്തോടെ ഞാൻ സമർപ്പിയ്ക്കുന്നു .

.

2018, ഫെബ്രുവരി 25, ഞായറാഴ്‌ച

മാപ്പില്ലെന്നറിയാം...

7 അഭിപ്രായ(ങ്ങള്‍):

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ

എന്നെപ്പറ്റി ..

പിന്‍ തുടരുന്നവര്‍...

കൂടുതല്‍ വായിക്കാന്‍.....

നന്ദി: