കനൽപ്പൂക്കൾ
- ശിവനന്ദ
എന്തെങ്കിലും എഴുതണമെന്ന് തോന്നുമ്പോൾ - എഴുതിയെ തീരു എന്ന് തോന്നുമ്പോൾ ഇപ്പോഴും ഇങ്ങനെയാണ് . മനസ്സ് ധ്യാനലീനം .......... ശുഭ്രശുദ്ധം .......... പിന്നെ............ മെല്ലെ മെല്ലെ ............. ചിന്തകൾ അക്ഷരപ്പൊട്ടുകളാവും . ആത്മഗതങ്ങൾ വാക്കുകളായി പറക്കും . ഞാനതിന്റെ പിറകെ ഒഴുകി നടക്കും . ഒരു അപ്പൂപ്പൻതാടി കണക്കെ ...........
അമാവാസിയും പിന്നെ രജനിയും ചേർന്നു
പ്രണയമന്ത്രങ്ങലുരയ്ക്കുന്നതും കേട്ട്
ഒറ്റക്കിരിക്കുന്നു ഞാനുമെൻ മോഹങ്ങളും
മാറാലമൂടിയ മനസ്സിൻ ദാഹങ്ങളും ................
ഞാനങ്ങനെ ഒഴുകും . വല്ലാത്തൊരു അനുഭൂതിയിലൂടെ ...........
" നാളെയല്ലേ അത്തം "?
നീലിയുടെ ശബ്ദം മനസ്സിനെ ധ്യാനത്തിൽ നിന്നുണർത്തി . അവൾ ചോദിച്ചത് നവമിയോടാകും . നവമി മൂത്ത മകളാണ് . നീലിമ ഇളയവളും .
" ഓ ! എന്തോന്ന് അത്തം ......"
എന്താണ് അവളുടെ ശബ്ദത്തിൽ തീരെ ഉൽസാഹമില്ലാത്തത് ? ഇങ്ങനെയല്ലല്ലോ അവർ ഓണത്തെ വരവേൽക്കാറുള്ളത് ! അമ്മയ്ക്ക് ആഘോഷങ്ങളിൽ താത്പര്യമില്ലെന്നാണ് അവരുടെ പരാതി . ശരിയാണ് . ഓണം ആഘോഷിക്കുകയല്ല , അഭിനയിക്കുകയാണെന്നുതോന്നും ചിലപ്പോൾ . പൂച്ചെടികളില്ലാത്ത മുറ്റവും മുറ്റമില്ലാത്ത വീടുകളും വരണ്ട മനസ്സിന്റെ പ്രതീകങ്ങളായിരിക്കുന്നു . പണ്ട് ഓണത്തിന് പൂത്തൊട്ടി കൊണ്ടുത്തരാരുള്ള മാക്കോതയും പുള്ളുവൻപാട്ട് പാടാറുള്ള അമ്മിണിപ്പുള്ളുവത്തിയും തിരുവാതിരയ്ക്ക് കൂവനൂറ്‌ കൊണ്ടുത്തരാറുള്ള തങ്കയും ബാല്യത്തിന്റെ ഓർമ്മച്ചിത്രങ്ങൾ മാത്രമായില്ലേ ?
"മീര പണ്ടും വളരെ സൈലന്റായിരുന്നു . ഇന്നും ഒരു മാറ്റവുമില്ല ".
വളരെ കാലത്തിനുശേഷം കണ്ട സുഹൃത്തുക്കളിൽ ഒരാളുടെ പരാമർശം .
"നിശ്ശബ്ദമായിട്ടൊഴുകുന്ന നദിക്ക് ആഴം കൂടുതലായിരിക്കും ".
നേർത്തൊരു ചിരിയോടെ മറുപടി പറഞ്ഞു . പക്ഷെ മനസ്സ് പിറുപിറുത്തു . നദിയുടെ നിശ്ശബ്ദത ഒരു ആവരണം മാത്രമാണ് . ആരും കാണാത്ത ചുഴികൾ , അടിയൊഴുക്കുകൾ ...........
"അത് ഒബ്സർവേഷനാണ് . മീര വെറുതെ നിൽക്കുകയല്ല ."
മറ്റൊരാളുടെ അഭിപ്രായം . ശരിയാണ് . നിശ്ശബ്ദമായി ഞാൻ കാണുകയാണ് , കേൾക്കുകയാണ് , പഠിക്കുകയാണ് . മറ്റുള്ളവർക്ക് നിസ്സാരമെന്നു തോന്നുന്ന പലതും അറിഞ്ഞ് അനുഭവിച്ച് എന്റെ മനസ്സിൽ സാന്നിദ്ധ്യമുറപ്പിക്കും . മീരയെന്നും ഇങ്ങനെയാണ് .
ചിതറിക്കിടക്കുന്ന ഓർമ്മച്ചീളുകളെടുത്ത് അടുക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ഇപ്പോഴൊരു ശീലമായിരിക്കുന്നു . അല്ലാതിപ്പോൾ എന്ത് ചെയ്യാൻ ?.........
മുൻവശത്ത് ആരൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്ന ശബ്ദം . ആരോ വന്നെന്നു തോന്നുന്നു . ആരാണെങ്കിലും മീരയെ കാണണമെങ്കിൽ മീരയുടെ അടുത്ത് വരട്ടെ .
"ചേച്ചി ............. ഓഫീസിൽ നിന്ന് അമ്മയുടെ ഫ്രണ്ട്സ് വന്നിരിക്കുന്നു ".
നീലിയുടെ ശബ്ദം . ഫ്രണ്ട്സോ ? മനസ്സൊന്നു കുതിച്ചു . അടുത്തുവരുന്ന കാൽപ്പെരുമാറ്റങ്ങൾ . തിരിഞ്ഞ് നോക്കാത്തതുകൊണ്ട് അവരെന്തുകരുതുമെന്ന് ആശങ്കയില്ല . എന്തെങ്കിലും കരുതട്ടെ . എനിക്കിതേ പറ്റു . എല്ലാവരും അടുത്തുവന്ന് നിൽക്കുന്നുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായി . പക്ഷെ ആരുമൊന്നും മിണ്ടാത്തതെന്താണ് ? ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കാത്തതുകൊണ്ടാണോ ? അവർക്കറിയില്ലേ ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കാതെ ശ്രദ്ധിക്കുമെന്ന് ? കാണാതെ കാണുമെന്ന് ?
"അച്ഛനെവിടെ ?"
അത് മെഹറിന്റെ ശബ്ദമാണ് .
"ഓഫീസിൽ പോയി ".
"നിങ്ങൾക്കിന്ന് ക്ലാസ്സില്ലേ ? "
"ഇല്ല . ഇന്ന് ശനിയാഴ്ച്ചയല്ലേ ? "
"എല്ലാവരും പോകുമ്പോൾ അമ്മയുടെ അടുത്താരാണ് ? "
" ഹോംനേഴ്സുണ്ട് ."
നിമിഷങ്ങൾ നിശ്ശബ്ദമായി .
" ഡോക്ടർ എന്ത് പറഞ്ഞു ? "
ആരും മറുപടി പറയുന്നില്ല . എന്താണ് നീലിയും നവമിയും മിണ്ടാത്തത് ? ഈ കിടപ്പിൽ നിന്ന് ഇനിയൊരു ഉയർച്ചയുണ്ടാവില്ലെന്ന് അവർക്കറിയാമല്ലോ . പറഞ്ഞാലെന്താണ് ?
" നമ്മൾ പറയുന്നത് കേൾക്കാമോ ? "
രാധികയാണെന്ന് മനസ്സിലായി . കേൾക്കാം . കേൾക്കാം രാധി . നീയെന്നോട് സംസാരിക്ക് .......... മനസ്സ് കൈകാലിട്ടടിച്ചു .
"കേൾക്കാം . പക്ഷെ പ്രതികരിക്കില്ല ".
സ്റ്റൂൾ വലിച്ചിട്ട് ആരോ കട്ടിലിനരികിലിരുന്നു .
"മീരാ ......... "
ജയകൃഷ്ണന്റെ ശബ്ദമാണ് .
"മീരാ , നിനക്ക് വേണ്ടി പഞ്ചരത്നകൃതികൾ റിക്കോഡ്‌ ചെയ്ത് കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട് ഞാൻ . എന്നും നിന്നെ കേൾപ്പിക്കാൻ കുട്ടികളോട് പറയാം ".
"മീരയുടെ ദേഹവും ദേഹിയും സംഗീതമാണെന്ന് അവൾ പറയാറുണ്ട് ."
കട്ടിലിന്റെ ഒരത്തിരുന്നുകൊണ്ട് രാധി പറഞ്ഞു .
"എന്നും പാട്ടുകേൾക്കണം . സംഗീതം നിന്നെ ഉയർത്തെഴുന്നേൽപ്പിക്കും മീരാ ."
ജയന്റെ ശബ്ദത്തിൽ ആത്മവിശ്വാസം .
സൗഹൃദം പൂത്തുലഞ്ഞ ചില്ലതൻ ചാഞ്ചാട്ടമായ്
അരികത്തണഞ്ഞുനിന്നരുമയാം പദനിസ്വനം ..........
മനസ്സ് മെല്ലെ മൂളി ............. നന്ദി കൂട്ടുകാരാ ........... എന്റെ മനസ്സറിഞ്ഞ് ......... ചിന്തകളറിഞ്ഞ് .......... നന്ദി .........നന്ദി .
അവരുടെ സംസാരം അവ്യക്തമാകുന്നത് പോലെ ......... ഒരു മയക്കം ബാധിക്കുന്നുണ്ടോ ?..........
" എന്തരോ മഹാനു ഭാവുലൂ "..........
ബോധത്തിലേക്ക്‌ മെല്ലെ ഒഴുകിയെത്തുന്ന ശ്രീരാഗത്തിന്റെ അലയൊലികൾ . ഉറങ്ങിപ്പോയോ ഞാൻ ? ഉണരുകയാണോ ഇപ്പോൾ ? ആവൊ . അടുത്താരുമില്ല . എല്ലാവരും എപ്പോഴാണോ പോയത് ! എത്രനേരം മയങ്ങിയോ എന്തോ .......... കുയിൽ പാടുന്ന ഗ്രാമവൃക്ഷം പോലെ മനസ്സ് ......... ഓ ! എന്തൊരു ശാന്തി ! സംഗീതം ഈശ്വരന്റെ ഭാഷയാണ്‌ . ഈശ്വരചിന്തയാണ് . ഈശ്വരസാന്നിദ്ധ്യ മാണ് . മനസ്സ് കണ്ണടച്ചു . കൈകൂപ്പി .
" മീരാ ............."
ആരാണിത് ? രജനിയോ ? എന്റെ പ്രിയ സുഹൃത്ത് ..........
" മോളെ "...........
ഇതാര് ? ചെറിയച്ഛനോ ? അപ്പുറത്തുനിന്നും എന്നെ നോക്കിച്ചിരിക്കുന്നത് വല്ല്യമ്മാവനല്ലേ ?
" വരൂ ".
ചെറിയച്ഛൻ എന്റെ നേരെ കൈ നീട്ടി . ഒന്ന് ശങ്കിച്ചു . പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലൊരു കാളൽ . ഇവരെല്ലാം മരിച്ചുപോയതല്ലെ ? എന്താണിവരെല്ലാം എന്റെ മുന്നിൽ വന്നു നിൽക്കുന്നത് ? അതോ തോന്നലാണോ ?
" മോള് വരൂ . നമുക്ക് പോകാം ".
ചെറിയച്ഛൻ കൈനീട്ടി . ആത്മാവിന് ചിറക് മുളക്കുന്നുണ്ടോ ? ജീവന്റെ കിളി ഉള്ളിൽ വേദനയോടെ ചിറകടിക്കുന്നുണ്ടോ ? ചെറിയച്ഛൻ ഒരു കൈക്കുഞ്ഞിനെയെന്നപോലെ എന്നെ കോരിയെടുത്ത് തോളിലിട്ടു . പുറത്ത് മെല്ലെ തട്ടിക്കൊണ്ട് മൂളി .............
" എന്തരോ മഹാനു ഭാവുലു ................"
* * *
" ഇതാരാണ് "?
അഡ്മിഷൻ രജിസ്റ്റർ പരിശോധിക്കുകയായിരുന്ന നവമി മുഖമുയർത്തി . ഇന്നലെ വന്ന വൃദ്ധനാണ് . അയാൾ വിരൽ ചൂണ്ടിയിരിക്കുന്നത് അമ്മയുടെ ചിത്രത്തിലേക്കാണ് .
" അത് മീരാദേവി . എന്റെ അമ്മയാണ് ".
" നിങ്ങളറിയുമോ ഇവരെ ".
അയാളുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അമ്പരന്നു .
" ഇതെന്ത്‌ ചോദ്യമാണമ്മാവാ ? എന്റെ അമ്മയെ ഞാനറിയാതെ വരുമോ ? "
അയാൾ ചിരിച്ചു . അമ്മയുടെ ചിത്രത്തിന് മുന്നിലേക്ക് നീങ്ങിനിന്ന് ആ മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി . ഇന്നലെ അയാൾ വന്നുകയറിയത്‌ മുതൽ ശ്രദ്ധിക്കുകയാണ് . വാർദ്ധ്യക്യം ബാധിച്ച ശരീരമെങ്കിലും കണ്ണുകൾ ഊർജ്ജസ്വലങ്ങലാണ് . ശബ്ദം ഗാംഭീര്യമാർന്നതാണ് . ഒറ്റക്ക് കയറിവന്ന് ഇവിടെ പ്രവേശനം ചോദിച്ചത് അതിശയമുണർത്തിയിരുന്നു . അനാഥനെന്ന് സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തിയ അയാൾ മറ്റൊന്നുകൂടി പറഞ്ഞു .
" ഇതൊരു നിയോഗമാണ് . ഒരു ആഗ്രഹപൂർത്തീകരണവും ".
എന്താണയാൾ ഉദ്ദേശിച്ചതെന്ന് മനസ്സിലായില്ല . കൂടുതൽ പറയാൻ അയാൾ തയ്യാറായതുമില്ല .
" മനസ്സാം മണ്‍വീണയിൽ മൗനം വീണുടഞ്ഞ് ........ എന്ന കവിത കുറിച്ച മീരാദേവിയെ നിങ്ങൾക്കറിയാമൊ ? "
അയാളുടെ ചോദ്യം വീണ്ടും . മനസ്സിൽ ചെറിയൊരു സന്ദേഹം . ആരാണയാൾ ? അമ്മയ്ക്ക് ഒരുപാട് സുഹൃത്തുക്കളുണ്ടായിരുന്നു . അവരിലാരെങ്കിലും ?
' മുറിയുന്ന ഭാവനയും എരിയുന്ന വിങ്ങലും
നെഞ്ചിലെ പൂവട്ടിയിൽ കൊഞ്ചുന്ന] ചിന്തകളും '..........
അയാൾ കണ്ണടച്ചുനിന്ന് മനസ്സിലേക്ക് നോക്കി വായിക്കുന്നതുപോലെ ചൊല്ലുകയാണ് , ഏതോ കവിതയുടെ ഈരടികൾ . ഇത് അമ്മയെഴുതിയ കവിതയായിരിക്കുമോ ? മനസ്സൊന്ന് പിറകോട്ടു തിരിഞ്ഞു . അമ്മയെന്തൊക്കെയൊ കുത്തിക്കുറിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട് . അതെന്താണെന്ന് ഒരിക്കൽപ്പോലും ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടില്ലല്ലോ എന്നോർത്തപ്പോൾ കുറ്റബോധം തോന്നി .
" 'എല്ലാമറിഞ്ഞു നീ എന്നിലെയെന്നെയും ' എന്ന് അമ്മയെഴുതിയത് വെറുമൊരു മോഹം മാത്രമായിരുന്നില്ലേ ? ആരാണ് അമ്മയെ തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുള്ളത് ? നിങ്ങളറിഞ്ഞോ ? ഞങ്ങളറിഞ്ഞൊ ? "
എന്റെ നേരെ തീക്ഷ്ണമായി നോക്കിക്കൊണ്ടാണയാളുടെ ചോദ്യം .കാലത്തിന്റെ വിരൽചൂണ്ടൽ പോലെ തോന്നി എനിക്കത് .
"ഇല്ല ......... ഇല്ല ............... ആരുമറിഞ്ഞില്ല .............. പോയി .............. എന്തൊക്കെയോ പറയാൻ കരുതിവച്ച് ആരോടും ഒന്നും പറയാതെ പോയി ".............
അയാൾ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് മുറിയിലേക്ക് പോയി . മനസ്സ് വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥമായി . സത്യത്തിൽ ജീവിച്ചിരുന്നപ്പോൾ അമ്മയുടെ വില അറിഞ്ഞതേയില്ല . അച്ഛനും അമ്മയും കൂടി ഒരു വിവാഹത്തിൽ പങ്കെടുക്കാൻ പോയതും കാർ അപകടത്തിൽപ്പെട്ടതും ഓർത്തു . വണ്ടിയോടിച്ചിരുന്ന അച്ഛൻ നിസ്സാരപരിക്കുക്കളോടെ രക്ഷപ്പെട്ടെങ്കിലും അമ്മയുടെ പരിക്ക് ഗുരുദരമായിരുന്നു . ഒരു മാസത്തോളം മരണത്തോട് മല്ലടിച്ച് ആശുപത്രിക്കിടക്കയിൽ . അവസാനം ജീവൻ തിരിച്ചുകിട്ടിയെങ്കിലും , ശരീരം തളർന്ന് ശയ്യാവലംബിയായിപ്പോയ അമ്മ കഷ്ടിച്ച് രണ്ടാഴ്ച്ചയെ കിടന്നുള്ളു . ആ മരണം സൃഷ്ടിച്ച ശൂന്യത വളരെ വലുതായിരുന്നു . കൗമാരക്കാരികളായ പെണ്‍മക്കൾക്ക് അമ്മയുടെ അസ്സാന്നിദ്ധ്യം സൃഷ്ടിക്കുന്ന അരക്ഷിതത്ത്വം എത്ര ഭീകരമാണെന്ന് പതിയെ മനസ്സിലാക്കുകയായിരുന്നു . ഒറ്റപ്പെട്ട് .......... ഉൾവലിഞ്ഞ് ........... ഞാനും നീലിയും .............
അമ്മയുടെ മരണം എനിയ്ക്കും നീലിയ്ക്കുമുണ്ടാക്കിയ നടുക്കവും ശൂന്യതയും അച്ഛന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നൊരു തോന്നൽ എപ്പോഴൊക്കെയോ എന്നിൽ അമ്പരപ്പുണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട് . ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അച്ഛൻ പുനർവിവാഹിതനായി . വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോഴും തനിക്കും നീലിയ്ക്കും ഒരു ജീവിതമായപ്പോഴും വല്ലാത്തൊരു മൗഢ്യം വലയം ചെയ്തിരുന്നു . അമ്മയുടെ നിശ്ശബ്ദസേവനത്തിന്റെ ആഴം ............ അതിന്റെ പരപ്പ് .............. എല്ലാം ........ മരിച്ച കുട്ടിയുടെ ജാതകം എഴുതുന്നതുപോലെ ഞാൻ മനസ്സിലെഴുതുകയായിരുന്നു . പൊട്ടിത്തെറിക്കാതെ പതുങ്ങിക്കിടന്ന ഒരു രോഷാകുലവ്യക്തിത്വമായിരുന്നു അമ്മയ്ക്കെന്ന് പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട് . ഒളിച്ചുവച്ച ആ രോഷം ആരോടായിരുന്നു , എന്തിനായിരുന്നു എന്നിപ്പോഴും അറിയില്ല .
"എന്നെ നിങ്ങൾക്ക് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചുതരാൻ മൂന്നാമതൊരാൾ വേണ്ടിവരും മക്കളെ ".
"എന്നെ നിങ്ങൾക്ക് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചുതരാൻ മൂന്നാമതൊരാൾ വേണ്ടിവരും മക്കളെ ".
അമ്മയൊരിയ്ക്കൽ തമാശരൂപത്തിൽ പറഞ്ഞതോർത്തു . അന്നത് ചിരിച്ചുതള്ളി . പക്ഷെ അതിന്റെ അർത്ഥവ്യാപ്തി അത്ര ചെറുതായിരുന്നില്ല എന്ന് ആ വൃദ്ധന്റെ സംസാരം കേൾക്കുമ്പോൾ തോന്നുന്നു . അയാൾ വാക്കുകളെടുത്ത് ആഞ്ഞെറിയുകയാണ് .
"മാഡം , നാളെ ഡോക്ടർ വരും ".
മാനേജരുടെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ മനസ്സ് ചിന്തകളിൽ നിന്നും പിൻവാങ്ങി . ആഴ്ച്ചയിലൊരിക്കൽ ഡോക്ടർ വന്ന് എല്ലാവരേയും പരിശോധിക്കാറുണ്ട് . പിറ്റേന്നത്തേക്കുള്ള കാര്യങ്ങളെല്ലാം അയാളെ പറഞ്ഞേൽപ്പിച്ച് പോകാനിറങ്ങി . വീട്ടിലേക്ക് കാറോടിക്കുമ്പോൾ സ്കൂളിൽ നിന്നും വന്നു കാത്തിരിക്കുന്ന കുട്ടികളെക്കുറിച്ചൊ ജോലികഴിഞ്ഞെത്തുന്ന ഭർത്താവിനെക്കുറിച്ചൊ അല്ല ഓർത്തത് . എണ്‍പതുകാരനായ അച്ഛനെയും ചെറിയമ്മയേയും ഓർത്തില്ല . നെഞ്ചിൽ കനൽപ്പൂക്കളും പേറി ഒറ്റക്കുനിൽക്കുന്ന പ്ലാശുമരമായിരുന്നു മനസ്സിൽ . പിറ്റേന്ന് ഭർത്താവും കുട്ടികളും പോയിക്കഴിഞ്ഞ് ജോലികളെല്ലാം ഒതുക്കി മീരാവന്ദനത്തിലേക്ക് പുറപ്പെടുമ്പോൾ , എന്താണെന്നറിയില്ല , ആ വൃദ്ധനായിരുന്നു മനസ്സ് നിറയെ . അവിടെത്തിയ ഉടനെ അയാളുടെ മുറിയിലേക്കാണ്‌ പോയത് . വാതിൽ ചാരിയിട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു . ഉള്ളിൽ മറ്റാരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല . മേശമേൽ തലചായ്ച്ച് അയാൾ ഉറങ്ങുന്നുണ്ട് . തുറന്നുവച്ച ഒരു ഡയറിയും പേനയുമുണ്ടായിരുന്നു അടുത്ത് . എഴുതുന്നതിനിടയിൽ ഉറങ്ങിപ്പോയതാവാം . വെറുതെ ഒരു കൗതുകത്തിന് ഡയറിയിലേക്ക് നോക്കി . വടിവൊത്ത അക്ഷരങ്ങളിലൂടെ കണ്ണുകൾ നീങ്ങി .
"മീരാ ! ഞാനിവിടെയെത്തി കേട്ടോ . എവിടെയാണെന്നോ ? നമ്മുടെ സ്വപ്നസാമ്രാജ്യത്തിൽ . നിന്റെ വലിയ സ്വപ്നം - അല്ല നമ്മുടെയെല്ലാവരുടെയും സ്വപ്നം . നിന്റെ മക്കൾ സാക്ഷാത്കരിച്ചു . ഒരു അനാഥാശ്രമം തുടങ്ങണമെന്നും ജീവിതസന്ധ്യയിൽ നമുക്കെല്ലാവർക്കും അവിടെ ഒത്തുകൂടണമെന്നും നമ്മൾ കുറെ സുഹൃത്തുകൾ കൂടിയിരുന്ന് സ്വപ്‌നങ്ങൾ നെയ്തത് നീ മറന്നോ ? എല്ലാം മറന്നുവച്ച് നീ നേരത്തെ അങ്ങുപോയി . പിറകെപ്പിറകെ എല്ലാവരും ആ ആഗ്രഹപൂർത്തീകരണത്തിന് വേണ്ടിയാണോ എന്നെ മാത്രം ബാക്കിവച്ചത് ? ങാ ! നടക്കട്ടെ . ഞാനിങ്ങോട്ട്‌ പോന്നത് എന്റെ മക്കൾക്ക് ഒട്ടും ഇഷ്ടമായില്ല . പക്ഷെ അവരുടെ അമ്മയുടെ മരണം എനിക്ക് തന്ന ഏകാന്തത അസ്സഹനീയം . ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു ശാന്തി .
പിന്നെ , നീയറിഞ്ഞോ ? ഈ അനാഥാശ്രമത്തിന് ' മീരാവന്ദനം ' എന്നാണ് പേരിട്ടിരിക്കുന്നത് . അതേതായാലും നന്നായി . ഒരു മരണാനന്തര ബഹുമതി . അല്ലെ മീരാ ? നിന്റെ ഓർമ്മക്കാണത്രെ . വേറൊരു വിശേഷം . നാളെ നിന്റെ ചരമവാർഷികമാണത്രെ . രണ്ടുമൂന്ന് അനാഥാലയങ്ങളിൽ നിന്റെ പേരിൽ അന്നദാനമുണ്ട് പോലും . കേട്ടപ്പോൾ പുച്ഛം തോന്നി . പ്രഹസനം എന്ന് അലറിവിളിക്കാൻ തോന്നി . വെച്ചും വിളമ്പിയും ജോലികൾ ചെയ്തും ഇവരുടെയൊക്കെയിടയിൽ ഒരിക്കൽ നീയുണ്ടായിരുന്നു . പക്ഷെ ആരും നിന്നെ കണ്ടതുമില്ല , അറിഞ്ഞതുമില്ല , നിന്റെ സാന്നിദ്ധ്യം വിലമതിക്കപ്പെട്ടതുമില്ല . എന്നിട്ടിപ്പോൾ ..............
ഓ ! ഒന്ന് ചോദിക്കാൻ മറന്നു . നിന്റെ ഭർത്താവിന് മറ്റൊരു സ്ത്രീയുമായി അടുപ്പമുണ്ടെന്നും അവരെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കൂട്ടാൻ വേണ്ടി നിന്നെ ഏതുരീതിയിലും ഒഴിവാക്കാൻ ശ്രമിക്കുമെന്നും ഒരിക്കൽ നീ പറഞ്ഞിരുന്നു . അന്നെല്ലാവരും അത് തമാശയായി തള്ളി . പക്ഷെ ............. പക്ഷെ എനിക്കിപ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു സംശയം . നിന്റെ ജീവനെടുത്ത ആ അപകടം ............... അത് ........... അത് ............. മീരാ ! നിന്റെ ഭർത്താവിന്റെ കയ്യിൽ രക്തക്കറയുണ്ടാകുമോ ? അയാളത് മനപ്പൂർവ്വം ............................................................
"വായിച്ചു . അല്ലേ?"
വാത്സല്യമായിരുന്നു സ്വരത്തിൽ. തളർച്ചയോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.
"താങ്കൾ ആരാണ്?"
"ഞാനോ? ഞാനെന്നൊരു വ്യക്തിയില്ല കുട്ടി. ഞങ്ങൾ. ഞങ്ങൾ മാത്രമേയുള്ളു,. ഒരേ കളരിയിൽ പഠിച്ച് , ഒരേ ഓലയിൽ നാരായം കൊണ്ടെഴുതി , ഒരേ കുടുക്കയിൽ മണൽ വാരി നിറച്ച് ..............ഞങ്ങളുടെ സൗഹൃദത്തിന്
എന്ത് വിശദീകരണം തന്നാലും അത് അധികമാവില്ല . ഒരേ ഗൃഹത്തിൽ നിന്നും പൊട്ടിത്തെറിച്ച്മാറി
ജ്വലിച്ചുനിന്ന നക്ഷത്രച്ചില്ലുകളായിരുന്നു മോളെ ഞങ്ങളെല്ലാം .എല്ലാവരും പരസ്പ്പരം ആരായിരുന്നു
എന്നതിനേക്കാൾ ആരാണ് അല്ലാതിരുന്നത് എന്ന് പറയുകയാവും എളുപ്പം ."
അദ്ദേഹം എഴുന്നേറ്റുവന്ന് തോളിൽ കൈവച്ചു.
"നീ വിഷമിയ്ക്കണ്ട . മീരയുടെ മകൾ ഞങ്ങൾക്ക് ഞങ്ങളുടെ മകൾ തന്നെയാണ് .ഒന്നും വേദനിപ്പിയ്ക്കാൻ
പറഞ്ഞതല്ല. പക്ഷേ അവൾക്കുവേണ്ടി ഈ ലോകത്തിന് നേരെ ഒന്ന് വിരൽ ചൂണ്ടുക എന്നത് എന്റെയൊരു
നിയോഗമായിരുന്നിരിയ്ക്കാം. അത്രയെങ്കിലും ഞാൻ ചെയ്യണം കുട്ടി. "
എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. രണ്ടു തുള്ളി കണ്ണുനീർ താഴോട്ടടർന്നു . അദ്ദേഹം എന്റെ തലയിൽ മെല്ലെ തലോടി .
"നന്നായി മോളെ. ഇപ്പോഴാണ് നീ അമ്മയെ അറിഞ്ഞത് . ഈ രണ്ടുതുള്ളി കണ്ണുനീർ . ഇതാണ് നീ അമ്മയ്ക്ക്
ആദ്യമായി കൊടുത്ത ഉപഹാരം."
ആ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞു. എന്റെ കണ്ണുനീർ തുടച്ച് കവിളിൽ മെല്ലെയൊന്ന് തട്ടിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു .
"പൊയ്ക്കൊള്ളു. ഈ ഡയറിയുടെ കാര്യം മറന്നുകളയണം . ഇതെന്നോടൊപ്പം മണ്ണടിയാനുള്ള ഒരു
രഹസ്യമാവട്ടെ."
ആ പേജുകൾ അദ്ദേഹം വലിച്ചുകീറിയെടുത്ത് കഷണങ്ങളാക്കി ജനലിലൂടെ പുറത്തെക്കെറിഞ്ഞു .
മനസ്സ് വല്ലാതെ വിങ്ങി . ഒന്നുറക്കെ കരയാനാണ് തോന്നിയത് . ഒറ്റയ്ക്ക് നിന്ന്
കത്തിയെരിയുന്ന തീനാളം പോലെ എന്റെ ................... എന്റെ പാവം അമ്മ ..................
പതറിയ കാൽവെയ്പ്പുകളോടെ തിരിഞ്ഞുനടന്നു. തളർച്ചയോടെ കസേരയിലേക്ക് വീണു . ഇനിയെന്നും രക്തക്കറ പുരണ്ട രണ്ട് കൈകൾ ഉറക്കത്തിൽ വന്നെന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുമെന്ന ഓർമ്മയിൽ ഉൾക്കിടിലത്തോടെ കണ്ണുകൾ ഉറക്കത്തിൽ വന്നെന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുമെന്നെ ഒർമ്മയിൽ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു . വൈകീട്ട് അവിടുത്തെ അന്തേവാസികൾ കണ്ടത് ആ വൃദ്ധന്റെ അടഞ്ഞ കണ്ണുകളിലേക്ക് വരിയിടുന്ന ഉറുമ്പുകളെയായിരുന്നു . അവയ്ക്ക്മരണത്തിന്റെ നൃത്തച്ചുവടുകളായിരുന്നു ......................... .
