സ്മൃതിസുഗന്ധം ..

തുറന്നിട്ട ശ്രദ്ധയുടെ ജാലകത്തില്‍
സ്മൃതി സുഗന്ധം..

ദുര്‍മ്മേദസ്സില്ലാത്ത ഭാഷയില്‍
പ്രപഞ്ച പാദങ്ങളിലര്‍പ്പിച്ച
ഒരുതുള്ളി സ്വേദകണം..
പോക്കുവെയില്‍പ്പൊന്നണിഞ്ഞ സന്ധ്യയില്‍
മേഘജ്യോതിസ് പോലെ
ഒരു നിമിഷാര്‍ദ്ധത്തില്‍ സകലതിനേയും
പ്രകാശിപ്പിച്ച് മടങ്ങിപ്പോയ
ഒറ്റനക്ഷത്രം..
ഉള്ളിലെ ചെരാത് കാറ്റിലണയാതെ
അക്ഷരത്തിന്റെ കുമ്പിള്‍ കെട്ടി കാത്ത
പൗര്‍ണ്ണമിക്കൈകള്‍...

തുറന്നിട്ട ശ്രദ്ധയുടെ ജാലകത്തില്‍
പിന്നെയുമൊഴുകിയെത്തുന്ന
സ്മൃതിസുഗന്ധം...

ഒരു വാക്കിന് വേണ്ടി...

മനസ്സിന്റെ അകത്തളങ്ങളിലെ ഇരുണ്ട ഇടനാഴികളിലൂടെ പുറത്ത് കടക്കാന്‍ വഴിയില്ലാതെ ചുറ്റിത്തിരിയുംപോള്‍.. ഓരോ മുറിവുകളേയും ഒരു മണിച്ചിമിഴില്‍ എന്നവണ്ണം മനസ്സിലിട്ട് അടയ്ക്കുമ്പോള്‍ , ഇഷ്ടം തൊട്ടുണര്‍ത്തിയ ഓരോ ചങ്ങാതിയോടും മനസ്സ് ചോദിച്ചു..

മരണത്തോളം എന്റെയൊപ്പമുണ്ടാവുന്ന മഞ്ഞണിഞ്ഞ ആത്മാവാകാമോ ? എന്റെ സ്നേഹത്തെ അനുധാവനം ചെയ്യുന്ന വെള്ളിമേഘത്തുണ്ട് ആവാമോ? ആകുലതകള്‍ കൊണ്ട് ഞാന്‍ ആകാശഗോപുരം പണിയുമ്പോള്‍ അതിന്റെ നെടും തൂണ് ആവാമോ? വിശ്വാസത്തിന്റെ നനുത്തൊരു തൂവല്‍ എനിയ്ക്കായി കരുതാമോ? എനിയ്ക്കിപ്പോള്‍ ആവശ്യമാണ്‌, നിന്റെയൊരു വാക്ക്.. ഒരേയൊരു വാക്ക്..

അന്വേഷിച്ച് നിന്റെയടുത്തെത്തുമ്പോള്‍ നീയെന്നോട് പറയണം..

''നീയെന്നെ കണ്ടെത്തിയതിനേക്കാള്‍ മഹത്തരം ,അതിനുവേണ്ടിയുള്ള നിന്റെ യാത്രയാണ്...."