കുഞ്ഞേ.. പണ്ട് പണ്ട് ..

                                        കുഞ്ഞേ.. പണ്ട് പണ്ട് ..
                                      ---------------------------------------
  
ഇങ്ങോട്ടു നോക്കൂ...  ഞാനിവിടെത്തന്നെയുണ്ട് .    നിന്റെ   നെട്ടോട്ടം   ഞാൻ  കാണുന്നുമുണ്ട് .    എന്തേ ?   ഇപ്പൊ   കടിച്ചതുമില്ല   പിടിച്ചതുമില്ല എന്നായോ ?    കഷ്ടം...  സഹതാപം   തോന്നുന്നുണ്ടെനിയ്ക്ക് ...


നീയോർക്കുന്നോ ?   എന്നെ   ഒരു   നോക്ക്  ഒന്ന്   കാണാൻ  കൊതിച്ചൊരു   കാലമുണ്ടായിരുന്നു   നിനക്ക് ...  ഒന്ന്   കാണാൻ.. ഒന്നടുത്തിരിയ്ക്കാൻ... ഒന്ന്   സ്പർശിയ്ക്കാൻ...  എത്ര  കൊതിച്ചു   നീ !   ഇല്ലേ ?


എത്രയോ   പ്രതിസന്ധികൾ   തരണം   ചെയ്താണ്   നീയെന്നെ   സ്വന്തമാക്കിയതെന്ന്   ഓർമ്മയുണ്ടോ ?   നീയെന്നെ   സ്നേഹിച്ചില്ലെന്നൊന്നും   ഞാൻ  പറയില്ല.   


ആദ്യമായി   നീയെന്നെ   സ്പർശിച്ച   നിമിഷം ... നിന്റെ കൈകളിൽ പടർന്ന   വിറയൽ..  അതെന്തിന്റേതായിരുന്നു  ?   സ്നേഹമോ ?   അതോ  ഉത്കണ്ഠയോ ?   ആ... എനിയ്ക്കറിയില്ല.   പക്ഷെ   ആ  വിറയൽ   എന്നിലൊരു   കുളിരായ്   പടർന്നുവെന്നു മാത്രം  എനിയ്ക്കറിയാം.   ആ  ദിവസം   എനിയ്ക്കൊരിയ്ക്കലും  മറക്കാൻ   കഴിയില്ല...


നിന്റെ   കൈകൾക്കുള്ളിൽ   ഞാൻ  വിധേയത്വത്തോടെ   ഒതുങ്ങി   നിന്നു .   ആരാണതാഗ്രഹിയ്ക്കാത്തത് ?   സ്നേഹിയ്ക്കുന്ന   ഒരാളിന്റെ  കൈയ്ക്കുള്ളിൽ   ഒന്ന് ഒതുങ്ങിക്കൂടി  നിന്ന്   നിർവൃതിയിലലിയാൻ   ആരാണാഗ്രഹിയ്ക്കാത്തത് ?


നീയെന്റെ  ആർദ്രമായ   കണ്ണുകളിലേയ്ക്ക്   അതിലേറെ   ആർദ്രതയോടെ   നോക്കി.   പിന്നെ... പിന്നെ   എന്റെ  ചുണ്ടുകളിൽ  മൃദുവായി   ചുംബിച്ചു ... കോരിത്തരിപ്പിന്റെയൊരു   കുഞ്ഞ്   ലോകം എനിയ്ക്ക് ചുറ്റും   നൃത്തം ചെയ്തു... ആ  നിമിഷം   നിന്റെ   കണ്ണുകൾ  നനഞ്ഞിരുന്നു ..  അത്  സ്നേഹം   കൊണ്ടായിരുന്നു   എനിയ്ക്കറിയാം... പിന്നെ,   നീയെന്നെ  നിന്റെ   നെഞ്ചിലേക്ക്   ചേർത്തമർത്തി.... ആ  നെഞ്ചിൽ   മുഖമണച്ചിരുന്ന്   ഞാൻ  നിന്റെ  ഹൃദയതാളങ്ങൾ   കേട്ടു .   ഒരുപാട്   നിന്നെ   സ്നേഹിച്ചു ..  ജീവനേക്കാളേറെ  നീയെന്നെയും ...


പിന്നെ   നമ്മളൊന്നിച്ചുള്ള   ജീവിതയാത്ര .... ഒരു നിമിഷം   പോലും  നമ്മൾ  പിരിഞ്ഞിരുന്നില്ല.   ഒരു  നിമിഷം  പോലും   നമ്മൾ   കാണാതിരുന്നില്ല.   സ്നേഹിയ്ക്കാതിരുന്നില്ല .... പിന്നെ  എങ്ങനെ ?   പിന്നെ   എങ്ങനെയാണ് ?


ഒരു  നിമിഷം  കൊണ്ട്   എങ്ങനെയാണ്   എല്ലാം  കീഴ്‌മേൽ   മറിഞ്ഞത് ?   എങ്ങനെയാണ്   ഇത്ര  നിഷ്ടൂരമായി  എന്നെ   ഉപേക്ഷിയ്ക്കാൻ   നിനക്ക്   കഴിഞ്ഞത് ?   എന്ത്   തെറ്റാണ്   നിന്നോട്   ഞാൻ  ചെയ്തത് ?   ഇന്നലെ വരെ  എന്നെ സ്നേഹത്തോടെ   നോക്കിയ  കണ്ണുകളിൽ   ഇന്നെങ്ങനെയാണ്   ഇതുപോലെ അവഗണന   നിറഞ്ഞത് ?   ഇന്നലെവരെ   പ്രണയത്തോടെ  എന്നെ   ആസകലം  തഴുകിയ  നിന്റെ കൈകൾ  ഇന്നെങ്ങനെയാണ്  എന്നെയിങ്ങനെ ആട്ടിയകറ്റിയത് ?


ഇന്നലെവരെ   നിന്റെ  നെഞ്ചിൽ   ചേർന്നിരുന്ന   എന്നെ  ഇത്ര   നിസാരമായി   തള്ളിക്കളയുമ്പോൾ  ഒരു വേദനയും  തോന്നുന്നില്ലേ   നിനക്ക് ?   ഉപേക്ഷിയ്ക്കപ്പെടുന്നതിന്റെ   തീരാനോവ്   എത്രയെന്നറിയുമോ  നിനക്ക് ?


ശരി....  ആയിക്കോട്ടെ... ഇനിയില്ല... നിർത്തുകയാണ്  ഈ പരിദേവനം,  എന്നെന്നേയ്ക്കുമായി.   അറിയാമെനിയ്ക്ക് ..   മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട് .   


ഇത്രയേ ഉള്ളു ..  ജീവിതം  എന്ന്  പറയുന്നത്  ഇത്രയേ   ഉള്ളു...  ഒരു ജന്മം   മുഴുവൻ   നെഞ്ചിൽ   കൊണ്ടുനടന്നിട്ട് ,  ഒരു  നിമിഷം കൊണ്ട്   എല്ലാം തകർന്ന്   തരിപ്പണമായിപ്പോകുന്ന  ഒരു  തമാശ..!  ഇത്രയേയുള്ളൂ..!


തീരട്ടെ   എല്ലാം ...  വരുംതലമുറയ്ക്ക്   പറഞ്ഞുകൊടുക്കാൻ  ഒരു കഥ..!


" പണ്ട് പണ്ടൊരു  അഞ്ഞൂറും   ആയിരവും   ഉണ്ടായിരുന്നു...."

                                                     -------------------------------