-----------------------------
ചോപയില് ഒരു ചോദ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു .. ജീവിതത്തില് എടുത്ത ഏറ്റവും നല്ല തീരുമാനം എന്തായിരുന്നു എന്ന്. ഞാന് അതിനു ഇങ്ങനെ മറുപടി പറഞ്ഞു , " ഏത് പ്രതിസന്ധിയിലും ഞാനെന്റെ അക്ഷരങ്ങളെ ഉപേക്ഷിയ്ക്കില്ല എന്ന തീരുമാനം " എന്ന്.
എഴുത്ത് .. .. അവയുടെ മായാലോകം ......അവയുണ്ടാക്കുന്ന മിഥ്യാദൃശ്യങ്ങൾ .......ഈ വാക്കുകളൊക്കെ എന്നെ നിരന്തരം വേട്ടയാടിയപ്പോൾ , എന്റെ മുഖത്ത് ഞാൻ പോലുമറിയാതെ വിരിഞ്ഞ ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി , സങ്കടത്തിന്റെതാണോ സഹതാപത്തിന്റെതാണോ കാരുണ്യത്തിന്റേതാണോ അതോ നിസ്സഹായതയുടെതാണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാനായില്ലെനിയ്ക്ക് . പക്ഷേ ഒരിയ്ക്കലുമത് പരിഹാസത്തിന്റേതായിരുന്നില്ല , ഉറപ്പ്. ഞാൻ ആലോചിച്ചു.......കുറെയേറെ കാര്യങ്ങൾ .....സത്യവും മിഥ്യയും ഒരു യുദ്ധഭൂമിയുടെ ഇരു ചേരികളിൽ നിന്ന് കാഹളം മുഴക്കിയപ്പോൾ ഞാൻ ചിന്തകളിങ്ങനെ ഉപസംഹരിച്ചു......,'ഞാൻ മറഞ്ഞു നിന്നാലും മരിച്ചു വീണാലും ആരുടെയെങ്കിലുമൊക്കെ മനസ്സിൽ എന്റെ അക്ഷരങ്ങളെങ്കിലും ഉണ്ടാകുമെന്ന തിരിച്ചറിവ് എന്നിൽ വളരെ ആശ്വാസവും സന്തോഷവുമുണ്ടാക്കുന്നു '...
ഞാനെന്തിന്നാണിതൊക്കെ പറയുന്നതെന്നു വച്ചാല് , സാഹചര്യമില്ല എന്ന കാരണം കൊണ്ട് ഒരു സ്ത്രീയും മുഖ്യ ധാരയിൽ നിന്നും പിന്നോട്ട് പോകരുത് . ഒരു വഴിയല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരു വഴി.
എഴുത്തിന്റെ ലോകത്ത് നിന്നും മാറിനിന്നാൽ , കരയിൽ പിടിച്ചിട്ട മത്സ്യത്തേപ്പോലെ ഞാൻ പിടഞ്ഞു മരിയ്ക്കുമെന്ന് എനിയ്ക്ക് നന്നായറിയാം . എന്നിട്ട് പോലും ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ ,സഹികെട്ട് ഞാനെന്റെ അക്ഷരങ്ങളെ പകയോടെ കുടഞ്ഞു തെറിപ്പിയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട് . പക്ഷെ അപ്പോഴും അവ വിട്ടുപോകാതെ എന്റെ വിരൽത്തുമ്പിൽ കടിച്ചു തൂങ്ങി എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു. അവയെ സംരക്ഷിയ്ക്കാൻ ഞാൻ നേരിട്ട പ്രതിസന്ധികൾക്ക് കണക്കില്ല. എന്നിട്ടും കണ്ടില്ലേ ? എനിയ്ക്ക് ചുറ്റും ഞാൻ തീർത്ത സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ പൂമുഖത്തിണ്ണയിലിരുന്ന് ഇപ്പോഴും ഞാനെഴുതുകയാണ് ! കറുത്ത പകലുകളും വെളുത്ത രാത്രികളും വീണ്ടും എന്നെ തേടി വന്നേക്കാം . വരട്ടെ. വരുന്നതെല്ലാം വന്നു പോകട്ടെ.....എന്റെ കൈവിരൽത്തുമ്പുകൾ നിശ്ചലമാകുന്നതുവരെ ഞാനെഴുതും....
അതിജീവനം ! അതല്ലേ എല്ലാം !!
ഇന്ന് ലോകവനിതാദിനം .. സ്നേഹത്തിന്റെ ഇലക്കൂടുകള് കൊണ്ട് എന്റെ അക്ഷരങ്ങള് കുമ്പിള് കെട്ടി കാത്ത എല്ലാ പ്രിയ സുഹൃത്തുക്കള്ക്കും ഹൃദയം നിറഞ്ഞ ആശംസകള് ..
3 അഭിപ്രായ(ങ്ങള്):
മരങ്ങളിൽ വള്ളികൾക്ക് എന്നുള്ളതുപോലെയാണ് മറ്റുള്ളവർക്ക് നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ സ്ഥാനം നൽകേണ്ടത്. അത് ഇത്തിക്കണ്ണികൾ എന്നതുപോലെയാവുമ്പോഴാണ് ആദ്യം നിങ്ങളും പിന്നാലെ നിർബന്ധമായും അവരും ഉണങ്ങിപ്പോകുന്നത്.
മരങ്ങളിൽ വള്ളികൾക്ക് എന്നുള്ളതുപോലെയാണ് മറ്റുള്ളവർക്ക് നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ സ്ഥാനം നൽകേണ്ടത്. അത് ഇത്തിക്കണ്ണികൾ എന്നതുപോലെയാവുമ്പോഴാണ് ആദ്യം നിങ്ങളും പിന്നാലെ നിർബന്ധമായും അവരും ഉണങ്ങിപ്പോകുന്നത്.
ഇത്തിക്കണ്ണി ... അത് ശരിയാ ..വളരെ വളരെ..സന്തോഷം സൊമാ
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ