അന്നും ഇന്നും. (നുറുങ്ങുകഥ )

അന്ന് നീയെന്നോട് ചോദിച്ചു , നമ്മുടെയിടയിലുള്ള സ്നേഹത്തിന്റെ അളവെത്രയാണ് എന്ന്.   എന്റെ കണ്ണ്‍ നിറഞ്ഞു അത് കേട്ടപ്പോള്‍.  കാരണം,  അത് അളക്കാന്‍ എനിയ്ക്കറിയുമായിരുന്നില്ല.  എന്നാല്‍ ഇന്നെനിയ്ക്കറിയാം.. അന്ന് നീയത്  അളന്നു കാണിച്ചതുമുതല്‍.

ഒരു കുറിഞ്ഞിപ്പൂച്ചയായി  നിന്റെ കാല്‍പ്പാദങ്ങളില്‍ മുഖമുരുമ്മി ഇരിയ്ക്കാനും ,  നീയുറങ്ങുമ്പോള്‍ നീയറിയാതെ നിന്റെ പുതപ്പിനുള്ളില്‍ നുഴഞ്ഞുകയറി  നിന്റെ ചൂട് പറ്റി  ശാന്തമായുറങ്ങാനും  ഞാന്‍ കൊതിച്ചിരുന്നു.  എന്നാല്‍ ഇന്നെനിയ്ക്ക്  ആ മോഹമില്ല.  അന്നങ്ങനെ അളന്നു കാണിച്ച് നമ്മുടെ സ്നേഹത്തെ നീ അനാദരിച്ചതുമുതല്‍ .

ഓരോ തവണ  നിന്റെ മുന്നില്‍ തോല്‍ക്കുമ്പോഴും  ഞാനൊരു വേശ്യയല്ല  എന്ന് എന്റെ മനസ്സ് ആര്‍ത്ത് നിലവിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.  നീയത് കേട്ടില്ല.  നിനക്കതിനു മനസ്സുണ്ടായിരുന്നില്ല. 

നിന്നോടെനിക്കിപ്പോള്‍  സഹതാപം മാത്രമാണ്. ചുക്കിനും ചുണ്ണാമ്പിനും കൊള്ളാത്ത , കാല്‍ക്കാശിന് വിലയില്ലാത്ത  വെറും  സഹതാപം.

നീ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയത് എന്നിലെ എന്നെയാണ്. എന്റെ സ്വത്വത്തെയാണ്.  നഷ്ടം നിനക്കാണ്... നിനക്ക്  മാത്രം...