ശിവനന്ദ........: ഇനിയെത്ര നാൾ ..

2017, ജനുവരി 15, ഞായറാഴ്‌ച

ഇനിയെത്ര നാൾ ..

പോസ്റ്റ് ചെയ്തത് Sivananda ല്‍ 10:31 PM

ഇനിയെത്ര നാൾ ...
---------------------------------

മനസ്സിന്റെയിരുണ്ട ഇടനാഴിയിലെങ്ങോ

സ്നേഹിച്ചുപോയല്ലോ ഞാനാ

ചെറു മെഴുതിരിവെട്ടത്തെ ..

പ്രണയിച്ചുപോയല്ലോ ഞാനാ

ഓലചീന്തുകൾക്കിടയി -

ലൂടൂളിയിട്ടിറങ്ങുന്നൊരാ

ചെറുനിലാച്ചന്തത്തെ ....

സ്നേഹം മൗനമായതറിയുന്നു ..

മൗനം ശിലയായതുമറിയുന്നു...

ഇനിയെത്രനാളൊളിപ്പിയ്ക്കും ഞാനീ

ചെറുമുളം തണ്ടിലെന്റെ

സ്വപ്നമൗനരാഗങ്ങളെ ..?

എത്രനാൾ പെയ്യാതൊളിപ്പിയ്ക്കും

ഞാനെന്റെ കൺതടങ്ങളിലലിഞ്ഞ

മേഘമൽഹാറുകളെ ...?

സ്നേഹഗീതങ്ങളും കോപതാപങ്ങളും

രാഗദ്വേഷങ്ങളും

ഉലയിലുരുക്കിത്തെളിച്ചെന്റെ

തൂലിക നിറച്ചിട്ടും

ഇനിയെത്ര നാൾ....

എത്രനാളൊളിപ്പിയ്ക്കും

ഞാനെന്റെ സ്നേഹാക്ഷരങ്ങളെ ...?

4 അഭിപ്രായ(ങ്ങള്‍):

അജ്ഞാതൻ പറഞ്ഞു...: ഇഷ്ടങ്ങൾ ഒളിപ്പിക്കുന്നതു മനസാക്ഷിയോട് കാണിക്കുന്ന തെറ്റാണ് . പ്രകടിപ്പിക്കാത്ത സ്നേഹങ്ങൾകൊണ്ട് എന്ത് ഗുണമാണ് ഉണ്ടാവുക . പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന സ്നേഹത്തിന്റെ മാധുര്യം ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂ; 2017, ജനുവരി 17 3:37 AM
Sivananda പറഞ്ഞു...: hhhh.. njan ente aksharangaleyaanu olippichathennu njan paranjaal? thanks a lot..:); 2017, ജനുവരി 17 4:44 AM
ബി.ജി.എന്‍ വര്‍ക്കല പറഞ്ഞു...: ഒളിപ്പിക്കുക എന്നത് കളവു ആണ് . ആത്യന്തികമായി ശരികളിൽ അവ അപര്യാപ്തവും .... എവിടെയും നഷ്ടമാകുന്നത് ആ ഒരു നിമിഷത്തിന്റെ ഭൂതകാല നോവുകൾ ആണ് . അതിനാൽ തന്നെ അത് പറഞ്ഞു തന്നെ ഭാരമൊഴിവാക്കണം .; 2017, ജനുവരി 22 11:59 PM
Sivananda പറഞ്ഞു...: aksharangale parannj bhaaram ozhuvaakkaan pattillalo suhruthe... thanks..; 2017, ജനുവരി 23 4:43 AM

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ

എന്നെപ്പറ്റി ..

ഈറൻ നിലാവിൻറെ സ്വപ്നം പകുത്ത വെറുമൊരു സാധാരണക്കാരി . എറണാകുളം ജില്ലയിലെ മനോഹരമായൊരു കൊച്ചു ഗ്രാമത്തിൽ , ഒരുപാട് അക്ഷരക്കൂട്ടങ്ങളുടെ നടുവിൽ ജനിച്ച് ,എന്നും വാഗ്ദേവതയെ ധ്യാനിച്ച് വളർന്ന് , കലയുടേയും സാഹിത്യത്തിൻറെയും

ചിറകിലേറിപ്പറന്ന്... ഞാൻ ജീവിതത്തിൻറെ ഏറ്റവും നല്ല നാളുകളിലൂടെ...

അക്ഷരങ്ങളോടൊപ്പം സംഗീതവും നൃത്തവും എൻറെ ജീവിതത്തിൽ നിറമാല ചാർത്തി . ഗസലുകൾ തേന്മഴയായി മനസ്സിൽ പെയ്തലിയുമ്പോൾ....ഓഷോയുടെ വാക്കുകൾ അത്ഭുതമായി പെയ്തു നിറയുമ്പോൾ ...ബുദ്ധവചനങ്ങളിൽ ഞാനൊരു ധ്യാനത്തിലേയ്ക്ക്..സ്വാതന്ത്ര്യസമരസേനാനികളുടെ കുടുംബത്തിൽ പിറന്നത് കൊണ്ടോ വിപ്ലവ കഥകൾ കേട്ട് വളർന്നത് കൊണ്ടോ എന്തോ എൻറെ ഞരമ്പുകളിൽ രക്തത്തോടൊപ്പം ഒരു ചെറു കനലും ഒഴുകി നടന്നു. അച്ഛൻറെ ശൌര്യവും , അമ്മയുടെ സ്നേഹവും എന്നിൽ പുനർജ്ജനിച്ചത് കൊണ്ടാവാം , മനസ്സിലും വാക്കുകൾക്കുള്ളിലും , എരിയുന്നൊരു കനലും , തഴുകാനൊരു തൂവലും സൂക്ഷിച്ചു ഞാനെപ്പോഴും.. സാഹചര്യങ്ങൾ എന്നുമെന്നെ ശത്രുവായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. പക്ഷെ പ്രകൃതി എനിയ്ക്ക് വേണ്ടി സാഹചര്യങ്ങളോട് എന്നും പൊരുതിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. കുട്ടിക്കാലം മുതൽ ഞാൻ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ കളങ്കമില്ലാത്ത സൗഹൃദങ്ങൾ , ഗ്രാമീണശാന്തി , പിന്നീട് കാലം വരുത്തിവച്ച അശാന്തികൾ....ഇതെല്ലാം എൻറെ കഥാമനസ്സിന് അസംസ്കൃത വസ്തുക്കളായി . ഭാഷയോ ശൈലിയോ കൃത്രിമ ഗൗരവമോ ഞാൻ കടമെടുത്തില്ല. ഒരേസമയം എൻറെ ചിന്തകളിൽ വന്ന ലാളിത്യവും മൂർച്ചയും സത്യസന്ധമായി ഞാനെൻറെ കഥകളിലും പകർത്തി . കഥകളിലൂടെ ഞാൻ തീർത്ത സമാന്തര ലോകം എന്നെ കൈ പിടിച്ചുയർത്തുക തന്നെ ചെയ്തു.

സമൂഹത്തിന് നേരെ കണ്ണാടി പിടിച്ച് തന്ന് എന്നെ വളർത്തിയ എൻറെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും , പിന്നെ എന്നെ സ്നേഹിയ്ക്കുന്നവർക്കും വേണ്ടി ഈ അക്ഷരപ്പൊട്ടുകൾ..........വായനാശൈശവത്തിൻറെ തീർത്താൽ തീരാത്ത ബാലാരിഷ്ടതകളിൽപ്പെട്ട് നട്ടം തിരിയുന്ന ഈ അക്ഷരപ്പൊട്ടുകൾ സ്നേഹത്തോടെ ഞാൻ സമർപ്പിയ്ക്കുന്നു .

.

2017, ജനുവരി 15, ഞായറാഴ്‌ച

ഇനിയെത്ര നാൾ ..

4 അഭിപ്രായ(ങ്ങള്‍):

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ

എന്നെപ്പറ്റി ..

പിന്‍ തുടരുന്നവര്‍...

കൂടുതല്‍ വായിക്കാന്‍.....

നന്ദി: